دون میگوئل روئیز در کتاب آوای دانش یا صدای دانش سعی دارد به ما کمک کند تا روح هر انسانی را در پشت نقاب هایی که بر چهره می زند و آنچه وانمود می کند که هست، ببینیم و واقعیت وجودی خود را به آن بخش از درونمان بفرستیم که ما را وامی دارد در مورد هر کس و هر چیز قضاوت کنیم و پیام هایی دروغین به خود و اطرافیانمان بدهیم، و سپس، از قضاوت دست برداریم، زیبایی روح و قلبمان را ببینیم، و به رویاهایمان تحقق ببخشیم.
-----------------------------
ذهن زميني حاصلخيز براي مفاهيم، عقايد و نظرات است. اگر كسي دروغي به ما بگويد و آن را باور كنيم، آن دروغ در ذهنمان ريشه مي دواند و مي تواند رشد كند و نيرومند شود، درست همچون يك درخت.
-----------------------------
دانش در ذهن ما فرو مي رود و ساختاري را در سرمان بازسازي مي كند، كه تمام مطالبي است كه مي دانيم. با تمام آن اطلاعات درون سرمان، تنها چيزهايي را مي بينيم كه باور داريم، ما فقط دانسته هاي خودمان را درك مي كنيم. اما آنچه مي دانيم چيست؟ اساساً دروغ.
-----------------------------
مي دانيد، آنچه خدا به ما گفت، حقيقت داشت: اگر شما ميوه ي درخت دانش را بخوريد، مي ميريد. ( درخت سيب آدم و حوا ).
ما آن را خورديم و مرديم. ما مرده ايم زيرا #خود اصيل ما ديگر آنجا نيست. آن كه در زندگي ما به سر مي برد، شاهزاده ي دروغ، همان صداي درون سر ماست. مي توانيد آن را تفكر بناميد. من آن را صداي دانش مي نامم.
آواي دانش / دون ميگوئل روئيز / فرزام حبیبی اصفهانی / نشر درسا
